Ο Βγενόπουλος ως αυθεντικός καπιταλιστής είναι εξ ορισμού δολοφόνος. Και μετά;

Αυτή τη φορά ο τρόμος δεν ήρθε μόνο από τη φυσική πηγή του, το κράτος και τ’ αφεντικά. Επέλασε μέσα απ’ τη δικιά μας μήτρα και δεν ήταν η πρώτη φορά, ήταν η πρώτη μοιραία φορά. Τα μπουκάλια έφυγαν στο όνομα της δικής μας τάξης, των από κάτω, και έπνιξαν μέχρι θανάτου ανθρώπους της δικής μας τάξης. Αδιάφορο αν οι τρεις νεκροί είχαν ή όχι συνείδηση της ταξικής συνθήκης τους, αν ενέδωσαν στους εκβιασμούς της μισθωτής σκλαβιάς που από τα γεννοφάσκια της δολοφονεί για το κέρδος. Επίσης δεν περιμένουμε από τους μπάτσους να κινητοποιούνται για να σώζουν ανθρώπους όπως δεν περιμένουμε από τ’ αφεντικά να φροντίζουν για συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς(γι’ αυτούς είμαστε όλοι αναλώσιμες)

Ο βγενόπουλος και κάθε βγενόπουλος ως γνήσιος καπιταλιστής είναι δολοφόνος και εγκληματίας. Όπως συμβαίνει συνήθως θα τη γλυτώσει πέφτοντας στα μαλακά γιατί «τα λεφτά είναι πολλά άρη», τόσα που μπορούν να κλείσουν στόματα και ν’ αγοράσουν την τυφλή και πάντα ανοιχτομάτα δικαιοσύνη.

Εμείς όμως; Εμείς θα μιλήσουμε για κάτι άλλο εκτός από τις φονικές τακτικές των αφεντικών; Εμείς που αρθρώσαμε λόγο και ορθώσαμε πράξεις για τις εργατικές δολοφονίες των ολυμπιακών, για τα νεκροταφεία στον έβρο, στο αιγαίο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών, στα αστυνομικά τμήματα, στις φυλακές, στον ΗΣΑΠ, στο via vai, εμείς θα τολμήσουμε να μιλήσουμε για τις τερατογενέσεις (μητροπολιτικές, μάλιστα, αλλά τερατογενέσεις) που κυοφορούνται εντός μας; Αν στις αναλύσεις μας, οι μικροαστοί νοικοκυραίοι, οι ελληναράδες, έχουν μια χαρά μερίδιο στο αίμα που ρέει σε ιράκ, αφγανιστάν, σομαλία, σουδάν(ατέλειωτος ο κατάλογος της περήφανης και ισχυρής ελλάδας), αν οι πελάτες έχουν μια χαρά συνενοχή στο τράφικινγκ και στους βιασμούς της καταναγκαστικής πορνείας, αν η εργατική τάξη των καπιταλιστικών μητροπόλεων έχει μια χαρά μεράδι στις καθημερινές γενοκτονίες που συντελούνται στη αφρική, στην αιτή, την ινδία, τότε εμείς, όλοι εμείς γιατί είμαστε απολύτως αμέτοχες στις τρεις χθεσινές δολοφονίες;

Ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, ο χώρος της αυτονομίας, της εργατικής αυτοδιεύθυνσης και ένα κομμάτι της επαναστατικής αριστεράς έχει επιχειρήσει κάποιες φορές με όρους πολιτικούς (αλλά και πρακτικούς)ν’ ακουμπήσει το ζήτημα μιας αντι-βίας που βαφτίζεται κινηματική. Οι απόπειρες ωστόσο ήταν και παραμένουν στην περιφέρεια τοτεμικών ταμπού, αδύναμες, αποσπασματικές, ανίκανες να διατρανώσουν-έστω και σε επίπεδο λόγου-θέσεις για τις πρακτικές του λυντσαρίσματος, της τυφλής βίας (ναι, υπάρχει «αυτό το φρούτο» όσο κι αν οι τηλερουφιάνοι το μεταχειρίζονται ως κολυμπήθρα του σιλωάμ για τα εγκλήματα της αστικής δημοκρατίας τους)που βρωμάει επαναστατική τεστοστερόνη, των υγειονομικών ζωνών στα εξάρχεια (ξέρετε, όχι του κράτους, τις «άλλες» εννοώ), των επιχειρήσεων «αρετής» στα πρεζόνια της πλατείας…

Όσο η συζήτηση δεν ανοίγει στο εσωτερικό μας με όρους μαζικούς, πολιτικούς και αξιόπιστους, τόσο θα παραμένουμε αμήχανες μπροστά σε τσαμπουκάδες, ψειρίσματα-και όχι απαλλοτριώσεις- ανοιγμένα κεφάλια ή νεκρούς, ή χειρότερα θα καταφεύγουμε σε συνομωσιολογίες, ή ,ακόμα χειρότερα, θα ανεχόμαστε να αντιμετωπίζονται αυτές οι πραγματικότητες ως παράπλευρες απώλειες κηρυγμένων και ακήρυκτων πολέμων. Και πέρα απ’ τη στοχοποίηση χώρων και ανθρώπων, την καταστολή και την συκοφάντηση, τον απομονωτισμό και την αυτοαναφορικότητα, οι εξουσιαστικές λογικές θα σκυλεύουν την επαναστατική μας συνείδηση, πράξη και αξιοπρέπεια.

Υ.Γ1.Είναι η πρώτη και, φαντάζομαι, τελευταία φορά που ως χρήστρια του μέσου περνώ από την ενημέρωση και την αντιπληροφόρηση στην κατάθεση της προσωπικής μου γνώμης. Ελπίζω η ΣΟ να μη με κόψει(κάτι τέτοιο θα είχε πολύ, μα πολύ πλάκα).Δεν επιλέγω το μη σχολιασμό γιατί θέλω να δω πόσοι δεν θα το προσπεράσουν, πόσες θα με θεωρήσουν από αφελή έως ασφαλίτη και πόσοι θα προσπαθήσουν να καταλάβουν. Σε κάθε περίπτωση δεν θα επανέλθω

Υ.Γ2.Η χρήση των γραμματικών γενών υπαγορεύεται από την πολιτική αντίληψη περί τυχαίας εναλλαγής τους

virtus

(αναδημοσίευση από Indymedia)


1:31 π.μ.



1 response to " "

  1. Ανώνυμος είπε...

    Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

    Τον Δεκέμβρη του 2008 κατά τη διάρκεια των γεγονότων που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος απάντησε στις φασιστικές εκκλήσεις των ΜΜΕ για επιστροφή σε «ησυχία, τάξη και ασφάλεια» με το αφοπλιστικό σύνθημα «εσείς μιλάτε για βιτρίνες, εμείς μιλάμε για ζωές».

    Ποια επικίνδυνη υποκρισία κάνει τώρα ορισμένους να μιλάνε για τα ανύπαρκτα μέτρα πυροπροστασίας της τράπεζας και όχι για τις ζωές που χάθηκαν; Ποια οργουελική αντιστροφή της πραγματικότητας κάνει κάποιους να μιλούν για το τραγικό συμβάν σαν να επρόκειτο για βραχυκύκλωμα;

    Δεν καταλαβαίνουμε άραγε ότι αυτή η υποκρισία είναι αντίστοιχη των νατοϊκών δολοφόνων που μιλούσαν για «παράπλευρες απώλειες»;

    Δεν καταλαβαίνουμε άραγε ότι η δεδομένη και αυτονόητη κυνικότητα και κτηνωδία ενός μεγαλοκαπιταλιστή, που επέβαλε εκβιαστικά στους υπαλλήλους του να βρίσκονται μέσα στην τράπεζα, δεν εξιλεώνει κανέναν για τους νεκρούς;

    Δεν καταλαβαίνουμε άραγε ότι αν χρησιμοποιείς τις τακτικές του κτήνους το οποίο αντιπαλεύεις έχεις γίνει ίδιος μ’ αυτό;

    Αν για κάτι αγωνίζονται οι αναρχικοί, αν για κάτι αξίζει να αγωνιστούν οι άνθρωποι είναι για την Ζωή, την Ελευθερία και την Αξιοπρέπεια. Για έναν κόσμο όπου ο θάνατος δεν θα έχει πια εξουσία…



    Στη διαδήλωση της 6/5 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, που ανταποκρίθηκε σε κάλεσμα της ένωσης νοσοκομειακών γιατρών θεσ/νίκης και πρωτοβάθμιων σωματείων, αρκετός κόσμος, αναρχικοί και αντιεξουσιαστές από το τελευταίο μπλοκ, φώναξε επανειλημμένα: "ήταν δολοφονία, δεν έχουμε αυταπάτες, κράτος και Βγενόπουλος δολοφονούν εργάτες". Σίγουρα μια τέτοια σκέψη για κάποιους είναι ανακουφιστική. Είναι όμως βέβαιο ότι αντιλαμβάνονται το περιεχόμενο και τις προεκτάσεις αυτού που εύχονται;

    Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβη στη Marfin το μεσημέρι της 5/5/2010. Γνωρίζουμε όμως, ότι την ώρα που ακούσαμε τη τραγική είδηση, κανείς από τον περίγυρό μας δεν ήταν σε θέση να πει πως αποκλείεται να έγινε αυτό που οι εισαγγελείς των ΜΜΕ ανακοίνωναν! Και αυτό είναι επίσης τραγικό.

    Γιατί αν με την πρακτική μας δεν καθιστούμε ολοφάνερα αδιανόητο (και πρώτα απ’ όλα σε εμάς τους ίδιους) κάτι τέτοιο να προήλθε από άτομα που κινούνται στον ίδιο χώρο με εμάς, τότε έχουμε ήδη ανοίξει το δρόμο ώστε να συμβαίνουν τραγωδίες (από φονική ανευθυνότητα, από διεστραμμένη μοχθηρία ή από δόλιο σχεδιασμό).

    Σε μια γενικευμένη εξέγερση υπάρχουν ανεξέλεγκτοι νεκροί, έγινε στο Λος Άντζελες, έγινε στην Αργεντινή. Κανείς δεν διανοήθηκε ποτέ να αποδώσει σε κάποιο οργανωμένο πολιτικό ρεύμα αμφισβήτησης τους θανάτους αυτούς.

    Το γεγονός ότι οι 3 δολοφονημένοι της Marfin χρεώνονται στην αναρχία δείχνει σίγουρα μεγάλες ευθύνες. Ποιος μπορεί να αγνοήσει την ανοχή σε πρωτοποριακές λογικές και στην περιφρόνηση της ζωής; Δεν πα να λες ότι οι έμπειροι αναρχικοί τόσα χρόνια, τόσες τράπεζες έχουν κάψει, και ότι κανένας δεν κινδύνευσε… Δεν πα να λες ότι φταίει ο Βγενόπουλος που υποχρέωσε τους εργαζόμενους να μείνουν στην τράπεζα, που δεν είχε πυρασφάλεια κλπ

    Η ευθύνη δεν φεύγει από πάνω σου.

    Αν υπάρχουν έστω και ελάχιστα άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί και φτάνουν στην ανευθυνότητα να πυρπολούν κτήρια με κόσμο μέσα, κάπως έχει καλλιεργηθεί αυτή η ανευθυνότητα.

    Αν, ακόμα χειρότερα, έχεις στρώσει το δρόμο ώστε να συμβεί η μεγαλύτερη μεταπολεμική προβοκάτσια στην ελλάδα, τότε οι μακροπρόθεσμες συνέπειες ξεπερνούν και την τραγωδία των 3 δολοφονημένων.

    Και η απάντηση δεν είναι οι διαμαρτυρίες ότι «ο εχθρός είναι αδίστακτος». Ξέρουμε και την Piazza Fontana στο Μιλάνο και τη Scala στη Βαρκελώνη.

    Η απάντηση είναι η αναδυόμενη πολυπληθής αντιπολίτευση που ριζώνει σε όλους τους κοινωνικούς χώρους και πανελλαδικά, με επίμονη και κοπιαστική δουλειά, με συντροφικότητα, αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη. Η απάντηση είναι ο αγώνας για τη ζωή, όχι για τον θάνατο.

    Εκδόσεις-περιοδικό Πανοπτικόν, Εκδόσεις των Ξένων, Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες, Εκδόσεις Εξάρχεια, Μαύρο Πιπέρι του Ευβοϊκού, Περιοδικό Νυχτεγερσία